DTM 7 – Doskonalenie mechaniki ciała

Opis

„Dlaczego nadwyrężamy mięśnie? Dlaczego się siłujemy? W tym wypadku, przez siłowanie się, mam na myśli niepotrzebne użycie mięśni. W naszym życiu znajdziemy wiele przypadków takiego siłowania się. Działanie to jest zupełnie niepotrzebne i jednocześnie fascynujące. Kiedy jedziemy kolejką górską, trzymamy się poręczy lub kierownicy, mimo że jesteśmy bezpiecznie przypięci. Nawet jeśli jesteśmy w bezpiecznej sali kinowej i oglądamy porywający lub w napięciu film, ściskamy fotel lub osobę u naszego boku. Sądzę, że takie reakcje na codzienne wydarzenia, tak jak większość przyczyn niewłaściwej mechaniki ciała, mają to samo źródło.

Jaki jest następny krok w ewolucji bodyworkerów. To pytanie zadawałem sobie w ciągu ostatnich ośmiu lat. Pracując jako masażysta, odkryłem, że jeśli chodzi o sposób w jaki używamy naszych ciał, musimy się jeszcze wiele nauczyć. Z roku na rok przecież rozwijamy się i stajemy się coraz lepszymi bodyworkerami. Taka ciągła zmiana ma dogłębny, ale i często pozytywny wpływ na sposób, w jaki korzystamy z własnego ciała. Samo podnoszenie umiejętności niestety nie przekłada się na lepszą znajomość mechaniki ciała, ponieważ wymaga to wiele większego nakładu sił, niż wyłącznie
poszerzanie wiedzy (technicznej). Dzięki temu wnioskowi odkryłem, że niewłaściwa mechanika ciała jest przede wszystkim spowodowana reakcją na stres (związany z uczeniem się nowych technik lub troską o skuteczną pomoc pacjentowi). Odpowiadając sam sobie na pytanie, wydaje mi się, że kolejnym krokiem w rozwoju bodyworkerów powinno być dążenie do mistrzostwa w zakresie mechaniki ciała.

Jakiś czas temu, podczas pewnego kursu, ćwiczyłem na koledze, wykonując głaskanie (franc. effleurage) jego hamstringów. „Musisz naciskać mocniej, w ogóle nic nie czuję” – powiedział. Nie znając żadnych innych technik, oprócz głaskania, ugniatania (franc. petrissage) oraz oklepywania (franc. tapotement), przystąpiłem do wykonania mocniejszej wersji tego pierwszego, zwiększając po prostu siłę. Chciałem wypaść jak najlepiej, i wydawało mi się, że jeśli nie zrobię tego o co poprosił mnie mój kolega, nie odniosę sukcesu w tym zawodzie. Mając 32 lata i korzystając jedynie z posiadanej wiedzy, walczyłem z kolejnymi ruchami. Używając siły mięśni, starałem się masować jego hamstringi płynniej i bardziej relaksacyjnie. Dwadzieścia minut i wiele kropli potu później mój kolega był zadowolony mówiąc, że siła nacisku mu odpowiadała. Pod koniec, moje stawy nadgarstkowe niestety bolały i miałem przeczucie, że nie będę mógł zrealizować marzeń o wielkiej karierze, jeśli każda sesja będzie tak wyglądać.

Siedem lat przed tym zdarzeniem, wystąpiły u mnie objawy zespołu cieśni nadgarstka i ten sam problem dotknął wtedy mojej prawej ręki. Schorzenie to sprawiło, iż była ona bezwładna do tego stopnia, że nosiłem szynę na stawie nadgarstkowym, brałem leki przeciwzapalne i czekałem na nieuniknioną operację. Na szczęście, wprowadzając kilka zmian w diecie, porządną terapię, akupresurę i trening siłowy, odzyskałem mój nadgarstek i moje życie w zaledwie cztery tygodnie.

W siedem lat później byłem w szkole masażu. Z przerażeniem myślałem, że nie dam rady pracować zawodowo jako masażysta, bo mój staw nadgarstkowy nie daje mi spokoju i należy po prostu zrezygnować. Podczas zajęć instruktor przechodził obok mnie kilka razy, ale nie dostałem od niego żadnych instrukcji. Ani razu nie poprawił mechaniki mojego ciała. Dopiero zajęcia z masażu tkanek głębokich, pomogły mi zrozumieć, że niepotrzebnie się napinałem, korzystając jednocześnie z nieodpowiednich narzędzi.

Gdybym mógł cofnąć się w czasie, przekazałbym sobie i koledze z kursu kilka rad z zakresu mechaniki ciała, napinania się i sposobów unikania uszkodzeń aparatu ruchu. Do dnia dzisiejszego to wydarzenie służy mi jako przykład obrazujący używanie nieodpowiedniego narzędzia pracy. Pokazuje on również konieczność edukowania bodyworkerów w zakresie właściwej mechaniki ciała.

Od momentu, w którym rozpocząłem badania nad mechaniką ciała, zadawałem sobie pytania, które postawiłem wcześniej. Z biegiem lat zdołałem na kilka z nich odpowiedzieć. Te przemyślenia, pozwoliły mi następnie na stworzenie generalnych zasad, pomagających i mi i niezliczonej liczbie moich studentów. Ta książka jest podsumowaniem moich obecnych ustaleń odnośnie mechaniki ciała.

Ciągle się rozwijamy jako praktycy, więc ta lektura ma na celu uzupełniać już znane informacje przydatne w naszej pracy. Mi osobiście, zawarte tu porady pomogły stać się lepszym bodyworkerem. Jak już sami pewnie zauważyliście, ta książka pokazuje nie tylko jak ale także dlaczego. Gdy ustalimy dlaczego, wtedy jak wyjaśni się samo, a wyuczone w ten sposób nawyki będą w nas bardziej zakorzenione.”

Martin Morales